ΔΥΣΙ ΜΥΡΙΑΣΙ

 Στις 4/17 Αυγούστου 1916 μονάδες της 7ης Βουλγαρικής Μεραρχίας κατέλαβαν τα Σέρρας, καθώς και άλλες πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας. Η κατοχή αυτή τελείωσε τον Σεπτέμβριο του 1918. Η εισβολή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν 3.000 περίπου άτομα λόγω των κακουχιών της πείνας και γενικά της κακομεταχείρισης του Ελληνικού πληθυσμού. Βασάνιζαν φυλάκιζαν και γενικά κακοποιούσαν τόσο τους κατοίκους της πόλης αλλά και των χωριών. Όσους συλλάμβαναν και τους

φυλάκιζαν τους άφηναν νηστικούς τους υπέβαλαν σε διάφορα βασανιστήρια, άγριους ξυλοδαρμούς συνεπεία των οποίων πολλοί πέθαναν. Γενικά απαγορευόταν η κυκλοφορία των Ελλήνων από ένα χωριό στο άλλο. Απαγορευόταν ο παραμικρός φωτισμός και γενικά η κυκλοφορία το βράδυ, ενώ οι έφοδοι στα σπίτια και οι συλλήψεις χωρίς λόγο,οι λεηλασίες καθώς και ο βιασμός των γυναικών ήταν σύνηθες φαινόμενο. Γενικά ο Ελληνικός πληθυσμός υπέστη τα πάνδεινα. Μετά τον Ιούνιο του 1917 συνελήφθησαν 3.000 περίπου άνδρες τόσο από την πόλη όσο και από τα χωριά και εκτοπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Βουλγαρίας ως όμηροι για καταναγκαστική εργασία και το καλοκαίρι του 1918 τρεις μήνες περίπου προ της ανακωχής συνελήφθησαν άλλοι 5.000 περίπου άνδρες και εκτοπίστηκαν στη Βουλγαρία και αυτοί ως όμηροι Ντουρτουβάκια. Οι εκτοπισθέντες όμηροι τα λεγόμενα Ντουρτουβάκια κατά τη διάρκεια της εξορίας τους, αναγκάζονταν να εργάζονται σε διάφορες εξευτελιστικές εργασίες κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες με βροχή χιόνια και καύσωνα χωρίς καμιά διάκριση, ιερείς, δάσκαλοι, γιατροί, γενικά επιστήμονες, έμποροι και άλλοι στην κατασκευή κυρίως δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών, με ξυλοδαρμούς και άλλα βασανιστήρια ξυπόλυτοι, ρακένδυτοι, πεινασμένοι. Από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες αλλά και από την πείνα πέθαναν 2.000 άτομα (Ντουρτουβάκια). Είναι αδύνατο να περιγραφούν τα μαρτύρια που υπέστη ο Ελληνικός πληθυσμός και της πόλης των Σερρών και γενικά ολοκλήρου της περιοχής στα χρόνια της Βουλγαρικής κατοχής 1916 – 1918 καθώς και τα μαρτύρια που υπέστησαν τα Ντουρτουβάκια στον τόπο της εξορίας τους. Μετά την ήττα του Βουλγαρικού Στρατού και την γενόμενη ανακωχή οι όμηροι αφέθησαν ελεύθεροι όσοι επέζησαν από την περιπέτεια αυτή και επέστρεψαν στα Σέρρας σε κακά χάλια και ύστερα από πολλές περιπέτειες. Ο Δήμος Σερρών τιμώντας τους αποθανόντες στην εξορία ομήρους, αλλά και τους επιζήσαντες τοποθέτησε αναμνηστική στήλη στο κηπάριο δίπλα στο ιστορικό κτήριο του Ομίλου ΟΡΦΕΑ Σερρών.
 

Παναγιωτίδης Αριστείδης